Rian Visser
Rian Visser (1966) schrijft humoristische en spannende kinderboeken, die perfect aansluiten bij de interesses van kinderen. Door gebruik van nieuwe media, zoals apps en e-boeken, maakt ze kinderboeken ook voor minder goede lezers en nieuwkomers toegankelijk en is ze vernieuwend op het gebied van jeugdliteratuur. Rian schrijft ook voor tijdschriften, zoals DICHTER van Plint en vroeger schreef ze voor Sesamstraat.
Rian Visser over haar jeugd:
Ik ben geboren in 1966, in een klein Brabants dorpje: Middelbeers. Ik hield van voorgelezen worden, van buitenspelen met vriendjes en vriendinnetjes uit de straat, van vliegeren, voetballen en hard langs het huis van de ‘heks’ rennen. Wij hadden duiven, kippen en een hond.
Toen ik 4 jaar was ontdekte ik dat kriebeltjes op papier iets betekenden. Ik schreef vellen vol en liet ze mijn moeder voorlezen. Ademloos luisterde ik naar wat ik zogenaamd geschreven had. Als ik de volgende dag hetzelfde blaadje gaf, vertelde mijn moeder soms een heel ander verhaal. Ik begreep niet hoe het kon, maar wel dat schrijven een soort toveren was. Later leerde ik hoe je echte letters moest maken en ik bleef schrijven: brieven, verhaaltjes, gedichten.
Toen ik 7 jaar was verhuisden we naar Madrid. Ik zat in de wijk El Bosque op een Nederlandse school die nog steeds bestaat. Er werd een wedstrijd gehouden om een naam voor de school te bedenken en die won ik: Hof van Holland. De school heet nu Hof der Lage Landen, want er zitten ook Vlaamse kinderen op. Op zondagochtend gingen we vaak naar de rommelmarkt El Rastro.
Toen ik 8 jaar was woonden we weer in Nederland. Ik woonde alleen met mijn moeder en twee zussen: mijn vader bleef in Spanje. Toen mijn opa overleed kreeg ik zijn typemachine. Daarop had hij zelf ook een boek geschreven: Onder het torenlicht dat in 1946 verschenen is. Het was een streekroman over Ameland, waar mijn opa geboren is. Zijn vader was vuurtorenwachter, net als zijn opa en overgrootvader. Omdat ik zo graag schreef kreeg ik de typemachine. Daarop typte ik mijn gedichten. Ik maakte er boekjes van die ik uitdeelde in mijn familie. En ik wist: later wil ik schrijver worden.
Mijn grootste hobby’s als kind waren lezen, tekenen en windsurfen. Mijn surfplank lag bij een boerderij bij de recreatieplas Busloo. Na schooltijd (en soms stiekem wat eerder) kon ik er zelf heen fietsen. Op zaterdag werkte ik in een windsurfwinkel. Prins Maurits surfde ook bij ons groepje. Ik vond het heel zielig dat er dan altijd twee bodyguards een eindje verderop in het gras gingen zitten om hem in de gaten te houden en was blij dat ik een gewoon kind was!
Toen ik 17 jaar was ging ik naar de kunstacademie in ’s-Hertogenbosch. Ik wilde kinderboeken gaan illustreren, zodat ik daar later ook bij kon gaan schrijven. Eigenlijk wilde ik kinderboekenschrijver worden, maar daar was geen opleiding voor. Ik vond het moeilijk om uit mijn hoofd te tekenen en ben uiteindelijk grafische vormgeving gaan doen. Toen ik 23 jaar was kreeg ik mijn diploma. Ik werk nog steeds als grafisch vormgever en doe vooral boekvormgeving. Bijvoorbeeld de boeken van de Grijze Jager en Broederband. Ik illustreer nooit mijn eigen boeken: dat kunnen andere mensen veel beter.
Ik ben getrouwd en moeder van twee kinderen. Toen mijn kinderen 1 en 3 jaar waren begon ik met het schrijven van voorleesverhalen voor en over mijn kinderen. Dit waren de verhalen van Boris en Katinka. Al snel verscheen mijn eerste boek bij Uitgeverij Gottmer. En toen was ik eindelijk wat ik worden wou: kinderboekschrijver.
Daarna ging ik ook voor Sesamstraat schrijven, de verhaaltjes van Appie en opa, en voor tal van tijdschrijften zoals Bobo, Okki, Dopido, Doremi en Zonnekind.
En ik werd gevraagd door educatieve uitgeverijen, zoals Uitgeverij Zwijsen, Uitgeverij Malmberg en Uitgeverij Delubas om leesboeken te schrijven. Soms schrijf ik over dingen die mijn kinderen meemaken, soms over mijn eigen jeugd zoals over het hebben van gescheiden ouders, soms over dingen uit de geschiedenis. Eigenlijk kan ik schrijven over alles wat ik zelf interessant vind. Ik schrijf voor kinderen van 2 tot 14 jaar. Ik bezoek ook vaak scholen. Ik schrijf vaak op de laptop of met de hand op een schrijfblok of op een geprint manuscript. Het fijne van schrijven is dat je het altijd en overal kunt doen, ook op vakantie. Met mooi weer schrijf ik graag in de tuin of op het strand. Mijn grootste hobby’s op het ogenblik zijn paardrijden, aikido, reizen en lezen. En natuurlijk hou ik heel erg van schrijven!
Rian Visser over haar jeugd:
Ik ben geboren in 1966, in een klein Brabants dorpje: Middelbeers. Ik hield van voorgelezen worden, van buitenspelen met vriendjes en vriendinnetjes uit de straat, van vliegeren, voetballen en hard langs het huis van de ‘heks’ rennen. Wij hadden duiven, kippen en een hond.
Toen ik 4 jaar was ontdekte ik dat kriebeltjes op papier iets betekenden. Ik schreef vellen vol en liet ze mijn moeder voorlezen. Ademloos luisterde ik naar wat ik zogenaamd geschreven had. Als ik de volgende dag hetzelfde blaadje gaf, vertelde mijn moeder soms een heel ander verhaal. Ik begreep niet hoe het kon, maar wel dat schrijven een soort toveren was. Later leerde ik hoe je echte letters moest maken en ik bleef schrijven: brieven, verhaaltjes, gedichten.
Toen ik 7 jaar was verhuisden we naar Madrid. Ik zat in de wijk El Bosque op een Nederlandse school die nog steeds bestaat. Er werd een wedstrijd gehouden om een naam voor de school te bedenken en die won ik: Hof van Holland. De school heet nu Hof der Lage Landen, want er zitten ook Vlaamse kinderen op. Op zondagochtend gingen we vaak naar de rommelmarkt El Rastro.
Toen ik 8 jaar was woonden we weer in Nederland. Ik woonde alleen met mijn moeder en twee zussen: mijn vader bleef in Spanje. Toen mijn opa overleed kreeg ik zijn typemachine. Daarop had hij zelf ook een boek geschreven: Onder het torenlicht dat in 1946 verschenen is. Het was een streekroman over Ameland, waar mijn opa geboren is. Zijn vader was vuurtorenwachter, net als zijn opa en overgrootvader. Omdat ik zo graag schreef kreeg ik de typemachine. Daarop typte ik mijn gedichten. Ik maakte er boekjes van die ik uitdeelde in mijn familie. En ik wist: later wil ik schrijver worden.
Mijn grootste hobby’s als kind waren lezen, tekenen en windsurfen. Mijn surfplank lag bij een boerderij bij de recreatieplas Busloo. Na schooltijd (en soms stiekem wat eerder) kon ik er zelf heen fietsen. Op zaterdag werkte ik in een windsurfwinkel. Prins Maurits surfde ook bij ons groepje. Ik vond het heel zielig dat er dan altijd twee bodyguards een eindje verderop in het gras gingen zitten om hem in de gaten te houden en was blij dat ik een gewoon kind was!
Toen ik 17 jaar was ging ik naar de kunstacademie in ’s-Hertogenbosch. Ik wilde kinderboeken gaan illustreren, zodat ik daar later ook bij kon gaan schrijven. Eigenlijk wilde ik kinderboekenschrijver worden, maar daar was geen opleiding voor. Ik vond het moeilijk om uit mijn hoofd te tekenen en ben uiteindelijk grafische vormgeving gaan doen. Toen ik 23 jaar was kreeg ik mijn diploma. Ik werk nog steeds als grafisch vormgever en doe vooral boekvormgeving. Bijvoorbeeld de boeken van de Grijze Jager en Broederband. Ik illustreer nooit mijn eigen boeken: dat kunnen andere mensen veel beter.
Ik ben getrouwd en moeder van twee kinderen. Toen mijn kinderen 1 en 3 jaar waren begon ik met het schrijven van voorleesverhalen voor en over mijn kinderen. Dit waren de verhalen van Boris en Katinka. Al snel verscheen mijn eerste boek bij Uitgeverij Gottmer. En toen was ik eindelijk wat ik worden wou: kinderboekschrijver.
Daarna ging ik ook voor Sesamstraat schrijven, de verhaaltjes van Appie en opa, en voor tal van tijdschrijften zoals Bobo, Okki, Dopido, Doremi en Zonnekind.
En ik werd gevraagd door educatieve uitgeverijen, zoals Uitgeverij Zwijsen, Uitgeverij Malmberg en Uitgeverij Delubas om leesboeken te schrijven. Soms schrijf ik over dingen die mijn kinderen meemaken, soms over mijn eigen jeugd zoals over het hebben van gescheiden ouders, soms over dingen uit de geschiedenis. Eigenlijk kan ik schrijven over alles wat ik zelf interessant vind. Ik schrijf voor kinderen van 2 tot 14 jaar. Ik bezoek ook vaak scholen. Ik schrijf vaak op de laptop of met de hand op een schrijfblok of op een geprint manuscript. Het fijne van schrijven is dat je het altijd en overal kunt doen, ook op vakantie. Met mooi weer schrijf ik graag in de tuin of op het strand.
Lees meer
