40 jaar terug in de tijd met Selma Noort

Eilandheimwee werd voor het eerst uitgegeven in 1992. In 1993 kreeg het boek de Zilveren Griffel toegekend, die ik kreeg uitgereikt door de beroemde schrijfster Hella Haasse. Het boekje gaat over het moeilijk vinden te leven tussen andere mensen met hun meningen over hoe iets moet en niet moet, en over hoe je volgens hen hoort te zijn. Het gaat ook over liefde voor kleur, want toen ik het schreef droomde ik er al van om te gaan schilderen (later ben ik dat ook gaan doen, met heel veel kleur.)

Jarenlang bleef ik verzoeken krijgen voor een herdruk van Eilandheimwee. Nu, omdat ik veertig jaar samenwerk met uitgeverij Leopold, is deze herdruk er, en ik hoop dat weer net zoveel mensen mijn kleurrijke eilandverhaal zullen (voor)lezen als toen het voor het eerst verscheen.

Midden in de nacht maakt mama Liesje en haar zus wakker. Het is ijskoud en het stormt. ‘Snel, kleed je aan!’ zegt mama. ‘De zee komt. De dijk is kapot.’

Liesje moet helpen om spulletjes naar boven te brengen. Waarom eigenlijk? Denken papa en mama soms dat de zee naar binnen zal komen?

Liesje vertelde hoe zij als klein meisje de watersnoodramp meemaakte. Selma Noort schreef haar verhaal op in dit boek.

Virginia is vijftien. Omdat haar moeder niet goed voor haar zorgde, woont ze sinds haar zevende bij haar vader en stiefmoeder. Na een ruzie met haar vader besluit ze in een opwelling de herfstvakantie bij haar moeder door te brengen. Onderweg komen er hooligans in de trein. Virginia filmt de mishandeling van een conducteur met haar mobiel, met de bedoeling het filmpje naar de politie te sturen. Maar ze bedenkt zich als ze eenmaal bij haar moeder in het huis vol herinneringen is, en haar moeders nieuwe vriend een van de hooligans blijkt te zijn…

Silas’ handen werden koud, maar hij merkte het niet.
Hij dacht aan mama, die ene keer in de bus toen ze zei:
‘Beloof dat je niet het bos ingaat, beloof het.’
Hij had het beloofd.
Maar Rinke was in het bos en ze ging iets heel stoms en gevaarlijks doen.
‘Rinke!’ schreeuwde hij.

Silas gaat in een klein dorp in Het Zuiden wonen. Hij krijgt er nieuwe vrienden. Rinke, die bazig is. En Johanna, die blind is en tegen hem zegt: ‘Vertel aan niemand wat je in het bos hebt gezien, Silas!’