Drie vragen aan Andy Harkness

‘Toen ik klein was, las ik Max en de Maximonsters – ik vond het geweldig en las het steeds weer opnieuw. Eigenlijk wilde ik altijd al boeken maken, maar uiteindelijk ben ik via een zijspoor ergens anders beland. Toen ik op de universiteit zat, kwam Disney langs om ons de eerste versies van De Leeuwenkoning en Pocahontas te laten zien. Al mijn studiegenoten wilden een baan daar – en ik dus ook. Het heeft geleid tot een geweldige carrière van 25 jaar. Maar kinderboeken schrijven en illustreren heeft altijd in mijn achterhoofd gezeten. Nu gebeurt dat eindelijk. In mijn stoutste dromen zou ik zelfs fulltime kinderboeken gaan maken.’

‘Ik kreeg het idee toen ik bezig was met de achtergronden van de tekenfilm Vaiana. De 3D-techniek die we gebruikten vond ik erg moeilijk. Het kost jaren om zoiets onder de knie te krijgen. Met klei kon ik er gewoon vol induiken. Daarom begon ik daar achtergronden mee te maken, en ik vond het fantastisch om te doen. Het was bevredigend om zelf elk deukje aan te brengen.

Voor Wolfie heb ik het kleurenpalet simpel gehouden. Zo krijgt de klei echt de kans om te shinen! Het is heel tijdrovend om zelf schaduwen en textuur aan te brengen, en ik ben niet echt een geduldige kunstenaar. Maar als ik met klei werk, kan ik me gewoon concentreren op de vorm van wat ik maak. Als ik de sculptuur dan later verlicht, wacht ik gewoon af waar de schaduwen vallen, en ontstaat er vanzelf iets moois. Daar hou ik van.’

‘Ik ben nu druk bezig met Vivo. Voor deze film werk ik samen met camera-expert Roger Deakins, die met 1917 de Oscar voor cinematografie won. Ik leer enorm veel van hoe hij omgaat met licht en de manier waarop hij een verhaal vertelt. Ik denk dat je dat ook terugziet in de belichting van Wolfie. Rogers werk heeft wel iets weg van wat je ziet in het theater, en dat zat nog in mijn hoofd toen ik aan de illustraties van het boek aan het werken was.
‘Er borrelen nog verschillende ideeën voor Wolfie. Hij is echt het kleine kind in het verhaal – de konijntjes hebben meer de rol van een ouder of leraar. Er zijn nog een hoop verhalen die ik over deze personages zou kunnen vertellen…’