Jan Heerze

Als je op deze website zoekt, wil je iets aan de weet komen over een schrijver, over mij in dit geval. Ik ben inderdaad schrijver, niet van mijn beroep, maar gewoon, omdat ik boeken schrijf. Zo ben ik ook tuinman, want ik houd van tuinieren. Verder ben ik echtgenoot, vader én opa. Dat laatste is dan weer heel belangrijk voor mij als schrijver, want mijn kleinkinderen lezen mijn boeken.
Toen mijn dochter ging lezen (in 1970), begon ik met schrijven, daarna ben ik er niet meer mee opgehouden. Dat waren dus eerst kinderboeken en later jeugdboeken. Ik heb ook schoolboeken geschreven voor het vak Nederlands en twee boeken over Ereveld Loenen, een bijzondere erebegraafplaats. Daar liggen bijna 4000 Nederlandse slachtoffers van de Tweede wereldoorlog begraven.
Die oorlog is heel belangrijk geweest in mijn leven. Ik was zes toen de Duitsers ons land binnenvielen en elf toen de oorlog was afgelopen. In de loop van de jaren heb ik vijf jeugdboeken geschreven die spelen in de Tweede Wereldoorlog. In 2014 verscheen Nergens meer veilig. Het gaat over de luchtlandingen in september 1944 bij Arnhem. Daarover bestonden al veel boeken voor volwassenen, vaak militaire verhalen. Maar een jeugdboek over de gevolgen van die oorlog was er niet. In Nergens meer veilig zijn de hoofdpersonen de twaalfjarige Maaike en haar klasgenoot Jelle. Met hen beleef je de oorlog in de stad en de evacuatie van de burgerbevolking.
Mijn laatste boek is Gevaarlijk geheim . Het speelt op een middelbare school in oorlogstijd. Hoofdpersonen zijn de vijftienjarige Ward en zijn klasgenote Minke. Ward brengt illegale krantjes rond voor zijn oudere broer, die in het verzet zit. Als de Duitsers hem aanhouden, wordt duidelijk hoeveel gevaar hij loopt. Dan vraagt hij Minke mee, omdat hij denkt dat een jongen en een meisje samen minder verdacht zijn. Korte tijd later moet Wards broer onderduiken, klasgenoten verdwijnen, een joodse vriendin is in gevaar. De oorlog komt steeds dichterbij. En Minke ook...

Ten slotte wat feiten over mijn leven. Ik ben geboren in Haarlem, op 29 juli 1934. Na de middelbare school heb ik eerst gewerkt op een laboratorium en bij chemische proefinstallaties. In die tijd studeerde ik scheikunde en chemische techniek. Dat vond ik leuk, maar eigenlijk wilde ik Nederlands studeren. Dat heb ik gedaan en ik werd leraar in dat vak op een middelbare school in Apeldoorn. Dat ben ik gebleven tot mijn pensioen in 1999. Daarna heb ik veel onderzoek gedaan naar vergeten personen en gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog.