Yorick Goldewijk

Yorick Goldewijk is geboren op 21 juli 1979. Officieel is hij dus al lang geen kind meer, maar eigenlijk is hij dat nog wel. Zoveel is er niet aan hem veranderd sinds hij, zeg, tien jaar oud was. Behalve dat hij een stuk gegroeid is en veel meer dingen aan zijn hoofd heeft. Dingen die een tienjarige vast onzin vindt. En terecht.

Hij wilde altijd al schrijver worden en tekenaar en muzikant. Tekenen is er in de loop der jaren een beetje bij ingeschoten, maar muzikant worden is wel gelukt. Yorick schrijft muziek voor van alles: van reclamespotjes tot films tot games. Soms voor een heel orkest en soms, als er iets geks nodig is, voor een meloen en een hamer. Hij kan urenlang aan zijn piano zitten pingelen of aan knoppen draaien in zijn geluidenlaboratorium en komt dan op plekken die hij zelf niet eens onder woorden kan brengen. Zijn vrouw en twee kinderen vinden dat gelukkig allemaal best, want dat zijn ook een beetje dromers. Sterker nog: zijn vrouw maakt prentenboeken en kan zich helemaal verliezen in kleuren, vormen, patronen. Yorick werkt daarom graag met haar samen.

Yorick is altijd blijven schrijven, totdat ook dat eindelijk lukte, met zijn eerste boek: Billy Extra Plankgas . Dat was precies het soort boek dat hij als tienjarig jochie zelf in een paar dagen zou hebben verslonden.

Yorick vindt fantasie een van de meest belangrijke dingen in zijn leven. Dat vond hij als tienjarige al, dus eigenlijk klopt het wel dat hij niet zo veel is veranderd in al die jaren. Sommige van zijn leeftijdsgenoten noemen dat stilstand, maar Yorick weet wel beter. In 2022 won hij de Gouden Griffel voor het boek Films die nergens draaien .