Het Kinderpanel interviewt Elisa van Spronsen

Op een dag kroop er zomaar een grappig, creatief en stoer meisje in mijn hoofd. Met een wijde broek en groene plukjes haar. Dat moest Sammie zijn! Ik had meteen zin om een verhaal over haar te schrijven. Het leek me ook leuk dat de kinderen in dit boek afspreken op een bijzondere plek. Op de school van mijn kinderen is er een toneelzolder. Die zolder is gezellig én geheimzinnig, en wilde ik daarom heel graag in mijn boek stoppen.

Als ik aan het schrijven ben, zie ik het verhaal als een film voor me. Bij dit boek hoefde alleen maar achter Sammie aan te wandelen en de ene naar de andere grappige situatie popte zomaar in mijn hoofd op. Ik moest zelfs heel snel typen om Sammie bij te kunnen houden.

Nee, ik ben opgegroeid in een oude boerderij in Drenthe. Mijn ouders hadden de boerderij zelf verbouwd tot een supergezellige en fijne plek.

Onze poes Boeffie is afgelopen zomer overleden. Ze was bijna 18 jaar geworden en dat is best oud voor een poes. Toch waren we allemaal erg verdrietig.

Mijn dochter van negen jaar zit op scouting. Toen ze daar voor de eerste keer was geweest, vertelde ze dat er een jongen was die graag ‘Tosti-ijzer’ werd genoemd. Ik moest hier heel hard om lachen en zo kwam ik op de naam ‘Tosti’. Net wat vlotter. Ik vind tosti’s trouwens ook erg lekker.

Soms loop je op straat en heb je zomaar ineens een fantastische ingeving. Dat is natuurlijk reuzefijn, maar vaak gaat dat helemaal niet op die manier. Achter de laptop kruipen en gewoon gaan typen, werkt ook goed. De ideetjes stromen dan vanzelf mijn hoofd binnen. De ene dag gaat het super, de andere dag wat minder. Als je maar lekker bezig blijft, dan komt er uiteindelijk echt wel een keer een boek!

Het ligt eraan hoe dik het boek is, maar over Sammie heb ik twee maanden gedaan.

Ik hou net als Sammie heel erg van plannetjes verzinnen. Dat deed ik als kind al graag. Dan gingen we bijvoorbeeld in het dorp muziek maken voor geld. We deden dan expres geen schoenen aan, omdat ik dacht dat de mensen ons dan extra veel geld zouden geven. Ook vind ik het leuk om problemen op te lossen. Dat lukt natuurlijk niet altijd, maar als het wél lukt, dan doe ik een handstand van blijdschap.

Ik haatte het vroeger om ruzie te hebben! Maar dat gebeurde natuurlijk wel. Vaak gingen die ruzies over knikkers of over andere spelletjes. Of dat je met een vriendin had afgesproken, maar dat ze ineens met iemand anders ging spelen. Maar hoe vaker je ruzie hebt, hoe beter je leert om het ook weer op te lossen. Ik werd er dus steeds beter in.

De gebroeders Leeuwenhart. In de zomer was ik in Zweden en tussen de heuvels, beekjes en de rotsen, heb ik het boek aan mijn kinderen voorgelezen. Mijn moeder las het boek vroeger ook aan mij voor en daarna heb het daarna vele malen zelf gelezen.

Ik las laatst De lijst van Violet Sopjes, echt een fijn, grappig en verrassend verhaal!

Het is eigenlijk nog een beetje geheim, maar wist je dat er een nieuw Sammie-boek aankomt? Het heet: Help, iedereen is verliefd op mijn broer! Het gaat over de stille en verlegen Juno. Ze heeft geen vrienden, maar dat verandert plotseling als haar knappe en toffe broer (13 jaar) haar vergeten broodtrommel op school komt brengen. Opeens wil iedereen vrienden met haar zijn!