Al mijn hele leven lang dwarrelen er allerlei verhalen door mijn hoofd. Pas sinds kort vallen ze op papier, eerst wat rommelig en na wat puzzelen begint het op een boek te lijken. Ik had eerst wat lef nodig denk ik. Kennelijk is het schrijven van een boek iets dat moed vereist. Of moest ik gewoon in mijn leven eerst hulpverlener zijn, in een winkel werken, op wereldreis gaan, de post rondbrengen, plaatjes draaien en voor de klas staan. En ook nog een gezin stichten, even tussendoor. Nu ben ik eindelijk schrijver en kan ik bijna niet meer stoppen met verhalen laten vallen. Dat ga ik voorlopig dus ook lekker blijven doen.