Met kinderen in gesprek over bij Hoe mooi wit ik ben
© Leesbevordering in de klas
Dit bijzondere boek van Dolf Verroen is eerder verschenen onder de titel Slaaf kindje slaaf en is in 2016 opnieuw uitgegeven met nieuwe illustraties van Martijn van der Linden. Het verhaal is bedrieglijk eenvoudig geschreven. Het boek bestaat weliswaar uit korte hoofdstukken en nog kortere zinnen; de inhoud is allesbehalve eenvoudig. De kracht van dit boek zit hem juist in wat er níet wordt verteld en in de vanzelfsprekendheid waarmee er over tot slaaf gemaakten wordt gesproken. Het is heel knap hoe Verroen in zo weinig woorden zó veel duidelijk weet te maken. Zoals op de achterkant geschreven staat:
Indringend kinderboek over racisme dat vragen oproept juist doordat ze voor de hoofdpersonen geen vragen zijn.
Het meisje Maria vertelt namelijk over haar verjaardagscadeau – een slaafje – alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is. En zo wás het destijds natuurlijk ook voor veel witte kinderen. Juist dát besef maakt dat dit boek zoveel indruk maakt: donkere mensen werden helemaal niet als méns gezien, maar als bezit. Het feit dat dit door veel witte mensen niet eens bekritiseerd werd, zoals Maria in dit verhaal, is zowel pijnlijk als beschamend.
In zijn nawoord verwoordt Verroen heel mooi waarom hij Hoe mooi wit ik ben heeft geschreven, en het belang van een boek dat je dwingt zich te verplaatsen in een historisch perspectief:
Geschiedenis leert je waar je vandaan komt en, als het goed is, waar je heen wilt. (blz. 72)
Hopelijk beseffen kinderen na het lezen van dit boek heel goed hoe ver racisme kan gaan en hoe diep racisme geworteld zit in onze cultuur en geschiedenis. Een boek om héél goed te bespreken.
