5 vragen aan Milja Praagman

Dat gaat iedere keer anders, maar een overeenkomst is dat de ideeën vaak uit meerdere gedachten bestaan die samenvallen. Zeker tien jaar geleden had ik al een verhaalidee over een kat die een jurk aan had met heel veel zakjes erop. In die zakjes deed ze zaadjes die ze plukte van de uitgebloeide bloemen die ze op haar reizen tegenkwam. Dat is iets wat ik zelf ook doe. In mijn tuin staat van alles te bloeien waarvan ik nog weet waar ik de zaadjes ooit heb geplukt. Het leuke is dat daar vaak een leuke (vakantie)herinnering bij hoort waar ik dan weer aan denk als ik ze zie. Dat idee met die kat en die jurk klopte steeds nog niet helemaal. Toen ik twee jaar geleden een bezoek bracht aan de privétuin van Piet Oudolf vielen er een paar dingen samen. Daarna bedacht ik dat die jurk geen jurk hoefde zijn maar dat zaden ook in een vacht blijven hangen. En dat de karakters die ik alsmaar tekende hier perfect in zouden passen.

Terwijl ik over dit idee nadacht, schetste ik al een paar jaar een Beer en een Mol in al mijn schetsboeken. ‘Doe iets met ons, doe iets met ons’ leken ze wel te zeggen. Zo kwam het dat het idee en de karakters samenvielen voor dit verhaal.

Bij dit boek ben ik heel lang bezig geweest met experimenteren hoe ik dat het beste kon laten zien, hoe ik het in beeld kon brengen. De zaadjes, de ontkiemende planten, de seizoenen en hoe dit alles zich tot elkaar verhoudt en ook een eenheid blijft, dat was best een zoektocht nog.

Dat wat peuters en kleuters het allerbeste kunnen; dromen en je blijven verwonderen. Zij weten het beste dat schoonheid in alles zit, in een bij, een bloeiende bloem maar ook in een piepklein bloemzaadje of een mooi herfstblad. Beer is ook een dromer die op zoek gaat naar het mooie uit zijn droom, ongemerkt neemt hij iets van die droom mee terug…

Dat moment waarop na jaren nadenken een paar gedachten samenvallen tot één idee voor een nieuw prentenboek. Dat is fantastisch, net alsof je een pot met goud hebt gevonden.