Dubbelinterview Nog één dag

Willem: ‘Absoluut. Ik was vanaf het begin enthousiast over het verhaal en dat enthousiasme is altijd gebleven. Ik zou het zo weer doen, ook al is het een hoop werk om een heel boek te illustreren. Met hoofdpersoon Finn ben ik bijvoorbeeld lang bezig geweest. Hij kan een heethoofd zijn en moest dus niet te braaf worden. Maar op een gegeven moment werd hij iets te afschrikwekkend.’

Tim: ‘Dat had ik ook met schrijven! Ik wilde Finn laten worstelen met anger issues op het voetbalveld, maar hij moest tegelijkertijd geen monster worden. Dat was soms balanceren.’

Tim: ‘Mijn oudste zoon kan niet altijd even goed tegen zijn verlies. Hij zit op basketbal en daar gedraagt hij zich keurig. Maar als we thuis een spelletje doen… Ik vroeg me af of hij zich hetzelfde zou gedragen als hij een situatie opnieuw zou beleven. Dat idee vormde de basis voor Nog één dag. En natuurlijk Groundhog Day, een van mijn favoriete films.’

Willem: ‘Geweldige film! Mensen hebben een fascinatie met teruggaan in de tijd, een tweede kans krijgen. Mij lijkt het vooral griezelig om in een timeloop te zitten.

Tim: ‘Ik vind het wel wat hebben. Als je weet wat er op een dag gebeurt dan heb je een bepaalde macht. Net zoals Finn, die bijvoorbeeld weet dat er een glas met melk om gaat vallen en daar slim op inspeelt.’

Tim: ‘Toen mijn schoonvader een paar jaar geleden overleed, schreef ik een kort verhaaltje over hem: Opa in de wolken. Dat las ik voor tijdens de uitvaartdienst. Veel mensen vertelden me dat ze er steun aan hadden en dat ik een keer een kinderboek zou moeten schrijven. Dat heb ik uiteindelijk gedaan, met hulp van schrijfcoach Mireille Geus. Die opa in de wolken heb ik verwerkt in Nog één dag.

Tim: ‘Heel goed. Ik had al veel schrijfervaring, onder andere voor Zo Zit Dat en Kidsweek. Maar een boek schrijven is echt anders. Mireille heeft veel kinderboeken geschreven en zelfs een Gouden Griffel gewonnen. Zij gaf duidelijk aan welke elementen in mijn verhaal goed werkten en welke niet. Mijn dialogen waren in het begin bijvoorbeeld veel te uitleggerig. En er miste emotie in het verhaal. De eerste versie van het boek was een en al actie, zonder momentje van reflectie bij de hoofdpersonen. Die emotie is er gaandeweg steeds beter in gekomen

Willem: ‘Het leek me een ontzettend leuke ervaring. En dat was het ook! Ik werk al jaren als vormgever en illustrator. Sinds kort ben ik aan de slag gegaan bij de Woezel en Pip-studio. En ik ben bezig met een eigen prentenboek, over een jonge prins in het oude Egypte die op zoek gaat naar de kroon van zijn vader. Ik hoop het volgend jaar af te hebben.’

Willem: ‘Het grootste deel van mijn familie doet aan voetbal. Sommige zijn ook coach of scheidsrechter. Maar zelf heb ik er inderdaad geen klik mee. Voor de illustraties heb ik me wel in voetbal verdiept, bijvoorbeeld in de shirts. Ik wilde niet per ongeluk een shirt tekenen dat lijkt op een van de clubs uit de Eredivisie. Maar Nog één dag is natuurlijk niet echt een voetbalboek. Verschillende genres lopen moeiteloos door elkaar: sport, familie, spanning, fantasie en een spannende climax. Al die elementen passen perfect in elkaar. Dat maakte het heel leuk om te illustreren.’