Interview met Philippine en Karin

Philippine: “Door alle aandacht en commotie rondom #metoo en ‘The Voice’ vroegen we ons, als moeders, zelf af: Hoe ga je het gesprek met je kinderen hierover aan? Want natuurlijk kwamen er vragen, nadat erover bericht werd in het Jeugdjournaal. Wij kwamen tot de conclusie dat hier weinig toegankelijk over wordt geschreven en misten informatie om dit moeilijke onderwerp te bespreken zonder je kind bang te maken. Hierdoor voelde het voor ons als een heel logische tussenstap om dit boek over wensen en grenzen te schrijven. Juist omdat het thema zo actueel is en het superbelangrijk is dat kinderen al vanaf jonge leeftijd leren over ja en nee zeggen, toestemming vragen en geven, grenzen bewaken en met respect met elkaar omgaan. En dat ook online!”

In het kader van preventie vinden we het dan ook belangrijk dat kinderen al op jonge leeftijd leren over grenzen, zodat ze deze ook leren herkennen. Wat wij ons vanaf het begin realiseerden bij het schrijven over zo’n gevoelig onderwerp als dit, is dat je te allen tijde heel duidelijk mee moet geven dat het nóóit aan het kind ligt. Het is NOOIT diens schuld. En dat willen we ook goed uitdragen met dit boek.”

Philippine: “Kinderen zijn nieuwsgierig, ze willen bij alles graag weten HOE dat gaat. Dus de veelgehoorde vraag van kinderen: “Maar HOE dan?!” past precies. Ook voor dit thema willen we graag de nieuwsgierigheid van kinderen aanspreken. Maar HOE dan?! groeit zo uit tot een serie waarin we moeilijk bespreekbare onderwerpen toegankelijk maken, mét humor.”

Karin: “We merkten in het eerste boek dat het heel goed werkt om deze onderwerpen op een interactieve manier te benaderen, zodat je dicht bij de belevingswereld van het kind blijft. Dus niet alleen voorlezen aan je kind, maar echt samen de dingen doen.”

Philippine: “De oefeningen zijn iets serieuzer en meer toegespitst op het onderwerp. Het mooie is namelijk dat je juist bij het aangeven van wensen en grenzen heel veel leert van fysieke ervaringen: door iets te voelen en niet alleen maar door erover te lezen. Dus uit je hoofd, in je lijf. Juist door er met lol en een fijne interactie mee om te gaan, blijft het luchtig en toegankelijk. Daarmee leg je een basis voor openheid, omdat alles bespreekbaar is in een periode waarin kinderen nog makkelijk praten.”

Karin: “Wij denken niet dat je een kind te veel kan vertellen. Het gaat er met name om HOE je het vertelt en wat jouw eigen ideeën zijn. Aanrakingen zijn heel normaal, maar wel is het belangrijk om te leren hoe je prettig met elkaar omgaat. Dus door elkaar te vragen of iets oké is en goed naar elkaar te luisteren. Het is beter om kinderen zelf seksuele voorlichting te geven op een manier die bij onze waarden past, dan niet te weten wat ze zien en horen op internet, social media of op school. Door er eerlijk en open over te zijn, maak je jezelf ook toegankelijk voor de vragen van kinderen.”

Karin: “Dat is een beetje afhankelijk van de belevingswereld van het kind, maar wij denken dat het vanaf 7 jaar echt heel goed toegankelijk is.”

Philippine: “Inderdaad, kijk goed naar waar je kind staat in de ontwikkeling. Een belangrijk moment is wanneer je kind meer zelfstandig gaat worden, zoals alleen in de speeltuin spelen, naar de brievenbus lopen of een boodschapje doen. Dat is het moment waarop kinderen niet de hele tijd meer onder het toezicht van hun ouders of verzorgers zijn. Een mooi moment dus om samen een goed gesprek aan te gaan over wat je afspreekt, bijvoorbeeld over waar je gaat spelen, tot hoever je mag gaan en wat je doet als een onbekende iets aan je vraagt. Je wilt een kind niet bang maken, maar wel weerbaar en oplettend.”

Philippine: “Wanneer ze wat ouder worden en meer online interactie hebben, zoals bij online games en chatten, is dat een goed moment om te bespreken hoe je daar met elkaar omgaat. Je kunt ze bijvoorbeeld uitleg geven over privacy, en ook wat dit online betekent. Je kunt dit doen door kritische vragen aan je kinderen te stellen, zoals of ze weten wie diegene met wie ze online contact hebben echt is en of het echte leven echt zo mooi is als je op sommige foto’s online ziet.”

Karin: “In het boek proberen we ook het empathisch vermogen van het kind aan te spreken door ze te vragen hoe zij het zouden vinden als er een foto werd rondgestuurd waar ze niet leuk op staan. Natuurlijk benoemen we verder hoe enorm leuk het kan zijn om online vrienden te maken en interesses met elkaar te delen, want die kant is er ook.”

Philippine: “Bij het eerste boek hebben we samengewerkt met zowel Rutgers als Stichting Seksueel Welzijn om te laten checken of we de juiste tone of voice gebruikten voor de doelgroep, en natuurlijk ook of de onderwerpen passend waren bij de leeftijd waar we voor schrijven. Daarnaast hebben we bij dit boek ook samengewerkt met Centrum Seksueel Geweld, dat ook een speciale site heeft voor kinderen.”

Karin: “Beantwoord de vragen van kinderen zo eerlijk mogelijk, want juist kennis over wensen, grenzen en consent vragen draagt bij aan de weerbaarheid en het vertrouwen van kinderen. Ook zorgt het voor meer seksuele gelijkheid en fijnere ervaringen in de toekomst.”

Philippine: “Ja daar hebben we een leuk nieuwe gezegde voor bedacht: Een geïnformeerd kind weet beter wat het wel en niet oké vindt!’ Oja, en gebruik humor, dat vinden we heel belangrijk!”