Interview met Tjibbe Veldkamp

De mensen foppen! Wanneer iemand de vertaling leest moet hij totaal niet doorhebben dát hij een vertaling leest. En tegelijk moet er natuurlijk wel precies staan wat de schrijver heeft bedoeld.

Ik vind de Dog Man-boeken erg grappig. Volgens mij weet de schrijver, Dav Pilkey, nog precies wat hij leuk vond toen hij een jaar of tien was. En vindt hij dat nu nog steeds even grappig.

De beste vondst komt van Anouk, mijn redacteur bij Condor. Ik had ‘Cat Jail’ vertaald als ‘kattengevangenis’. Dat is op zich goed. Maar Anouk maakte er ‘kattenbak’ van. En dat is natuurlijk veel leuker! Hoe ik dat aanpak, grappen vertalen…? Eh… lol maken helpt. En veel gekke dingen roepen en daarna pas kijken of het ook ergens op slaat. En pas ophouden als ik er zelf om kan lachen.

Karel de kat! Hij is de grote schurk en aartsvijand van Dog Man. In boek 1 slaagt hij er bijvoorbeeld in om de hele wereld dom te maken. In de laatste boeken probeert hij trouwens goed te worden. Maar dat valt hem nog niet mee…

Absoluut niet!!! Ik ben altijd heel blij wanneer ik weer aan de slag mag!

Ja, dat verschilt zeker. Bij het vertalen van lopende tekst is het ritme van de achtereenvolgende zinnen belangrijker. Ze moeten samen lekker klinken. Bij een strip draait het toch meer om losse zinnen.

Lastige vraag, maar als ik één boek moet noemen is het Kleine Karels tekenclub, ook van Dav Pilkey. In dit boek leren kleine kikkertjes verhalen verzinnen. En de verhalen waar ze mee komen zijn superidioot en hilarisch. Neem bijvoorbeeld het verhaal: ‘Dennis de tandenborstel die een advocaat wilde zijn voor dinosaurussen’. Briljante titel.