Interview met Judith Williams

Dat waren mijn eigen dochters. Twee van hen voetballen fanatiek en toen zij jong waren, waren er niet echt voetbalboeken voor meiden. Dus op een gegeven moment dacht ik, dan maak ik het maar zelf.

Klopt! Het zijn twee meiden die zelf ook voetballen, dus ik was heel benieuwd wat zij ervan zouden vinden. Ik had hen daarom gevraagd om heel eerlijk te zijn. Wat vonden ze bijvoorbeeld van het verhaal? En van de schrijfstijl? Waren de woorden niet te moeilijk of juist te makkelijk? Enzovoort. Zo lieten ze me weten of ze zinnen lastig vonden of als ze woorden niet begrepen. Verder kreeg ik vooral te horen dat ze het heel leuk en spannend vonden en wilden blijven doorlezen. Van een van de ouders begreep ik dat dit laatste heel wat discussies ‘s avonds heeft opgeleverd omdat hun dochter steeds nóg een hoofdstuk wilde lezen. Een heel mooi compliment dus.

Dat ze trouw blijft aan zichzelf en aan haar vrienden, en dat ze een tikje eigenwijs is. Ik vind het ook leuk dat ze heel sportief en stoer is.

Deels deed ze dit omdat ze ervan overtuigd was dat haar magische schoenen haar zouden helpen en ze bovendien haar klas niet in de steek wilde laten. Maar eigenlijk vooral omdat ze zelf zo graag voetbalt; de liefde voor de bal won het van haar angst.

Zeker weten! Maar daar kan ik natuurlijk niets over zeggen, want dan is het niet meer geheim 😉

Mevrouw Honingbal, omdat ze zo lekker tegendraads is, af en toe gewoon een beetje relt en daar vervolgens ook mee wegkomt. Tegelijkertijd zou ik ook wel een beetje een Hanna willen zijn, want het lijkt me heerlijk om te kunnen voetballen. Dat kan ik zelf namelijk totaal niet.

Ik vind het heel mooi om te zien dat zij hier zoveel plezier aan beleven. Ik rijd hen dan ook graag overal naar toe en sta dan zelf ook te genieten langs de zijlijn. Zelfs als het heel koud is, of de regen met bakken naar beneden komt. (Al moet ik eerlijk zeggen dat ik altijd erg blij ben als de zon weer schijnt.)

Ja, absoluut! Ik was sowieso al heel blij dat Iris Boter de illustraties ging maken. Zij tekent zo leuk! En ze heeft het perfect gedaan: ze hadden er niet anders uit kunnen zien.

Ik hoop vooral dat ze heel veel plezier beleven aan het boek en zelf ook hun voetbaldromen blijven volgen.