Interview met Maren Stoffels en Vito

Mijn moeder heeft een keer toen ik bij opa en oma was een link gestuurd voor een schrijfwedstrijd van uitgeverij Leopold. Ik had wel het filmpje gezien van Maren Stoffels waarin ze kort uitlegde wat de bedoeling was, maar toch heb ik het op een of andere manier niet goed begrepen en dus heb ik een boek geschreven van 30 pagina’s. Pas later hebben we de echte bedoeling gezien en toen heb ik met mama een hele korte samenvatting van 200 woorden geschreven.

Ik vind het hartstikke gaaf en ontzettend tof dat ik zelf de hoofdpersonen, namen, karakters enz. mocht kiezen. Ook vond ik het heel gaaf dat er een boek van werd gemaakt door een echte schrijfster en dat ik contact met haar had.

Ik vond het hartstikke leuk om met een echte goede schrijver samen te werken zoals Maren Stoffels omdat ik ook een hele goede schrijver wil worden. Ik ben heel benieuwd naar het verhaal, ik vond het leesfragment al leuk.

Ik heb heel veel fantasie en vond het niet zo moeilijk om een verhaal te bedenken bij de museumschat. Alleen wilde ik graag simpele, leuke namen erbij bedenken en dat was een beetje lastig.

Het feit dat Maren Stoffels een boek naar mijn idee heeft geschreven vind ik geweldig, maar ik heb het exemplaar nog niet gelezen. Het leesfragment dat te lezen is bij elke website waar hij te koop is vind ik wel heel leuk, dus ik ben benieuwd.

Jazeker, ik droom ervan om zelf een boek te schrijven, dus ik kan niet wachten om dit boek te lezen!

Ik zou de slavernij proberen te stoppen, verder weet ik het eigenlijk niet.

Ik heb een Museumkaart aangeschaft en ga graag naar musea. Mijn lievelingsmuseum is het Scheepvaartmuseum in Amsterdam.

Ik hou een beetje van tekenen, zit niet op free-runnen zoals Tom en heb het ook nog nooit gedaan maar ik heb wel overtuigingskracht, al lijk ik qua karakter meer op Tom dan op Ryan. Mijn hobby’s zijn boeken schrijven, schaken, lezen, fantaseren, eigenlijk teveel om op te noemen 😉.

Vito’s verhaal viel op omdat het een leuke mix was tussen fantasie en werkelijkheid. Door een schilderij vallen kan natuurlijk (oei!), maar je kan niet in de 17e eeuw terecht komen… Maar in verhalen kan dat wel en ik had meteen zin om het verhaal te schrijven!

Vito heeft zoveel goede ideeën! Hij dacht zelfs dat hij een heel boek moest maken (dus niet alleen een idee insturen) en hij leverde een paar pagina’s in! Delen daarvan heb ik zelfs gebruikt. En Tom uit het verhaal lijkt op de tekeningen best wel op Vito… 🙂

Uit waargebeurde verhalen! Voor Het geheim van de gevaarlijke museumschat kreeg ik natuurlijk een prachtig idee van Vito, maar de rest moest ik zelf verzinnen. Ik ben heel goed naar het schilderij gaan kijken waar de hoofdpersonen in het verhaal doorheen vallen. En toen viel me iets op: het enige meisje op het schilderij draagt een schoen die een héél klein stukje onder haar jurk uitsteekt. Die kreeg een belangrijke rol in het verhaal!

Vito wilde graag dat het verhaal zich afspeelde op het VOC-schip, maar ik heb daar uiteindelijk de stad Amsterdam van gemaakt. De hoofdpersonen lopen wel langs een écht VOC-schip, maar het speelt zich verder niet op het schip af. Gelukkig vond Vito die draai aan het idee goed! 🙂

Eigenlijk ging dat best wel goed! Toen ik eenmaal begon, vloog ik door het boek heen! Ik schreef dit boek in 1,5 week tijd… Corona was net uitgebroken en ik kon alle dagen schrijven. Snel hè?

Ik kom graag in musea waar je echt iets kan beleven. Vlak bij ons dorp in Drenthe ligt bijvoorbeeld het Hunnebedcentrum en daar kan je oude huisjes zien, hoe mensen vroeger leefden. Zo prachtig gemaakt!

Ik denk Nemo in Amsterdam. Dat is zo ongelooflijk groot en je kan er zoveel beleven. Een goede tip dus! Het uitzicht vanaf het dak over Amsterdam is magisch…