Interview met Angelique van Dam

Ik schreef schriften vol met mijn beste vriendin Cherine. Brieven van soms wel twintig kantjes. Eigenlijk over alles wat we meemaakten; een soort gezamenlijk dagboek.

Het onderwerp raakt me. En omdat wij het vroeger ook niet heel breed hadden, weet ik hoe het voelt.

Als je het boek leest, snap je de titel, haha. Maar oké… zonder het te verklappen: dat blauw heeft alles te maken met de reden waarom Elif en haar moeder niet zo veel geld hebben.

Vergeet niet dat ik in een heel andere tijd opgroeide. De grote kledingketens, goedkope supermarkten en de voedselbank bestonden nog niet eens. Mijn moeder maakte mijn kleren zelf. En we gingen niet op vakantie. Al realiseerde ik me dat nooit zo. Voor zover ik me kan herinneren, ging niemand van mijn vriendinnen op vakantie met het vliegtuig. We waren de hele zomervakantie thuis. En speelden hele dagen buiten met de buurkinderen. Of ik logeerde een paar nachtjes bij een nichtje of een vriendin.

Ik zweeg erover. Daarbij, je zag het niet aan mijn kleren of zo. Daar zorgde mijn moeder wel voor. Ik hoefde er dus ook niets over te zeggen. En natuurlijk kreeg ik buikpijn als er een briefje over een schoolreisje kwam met een eigen bijdrage. Toch heb ik nooit iets hoeven missen.

Nee. De feestjes waren toen ook heel anders. Op feestjes deden we spelletjes in de tuin. Of spoorzoekertje in het park. Er werden thuis pannenkoeken of patatjes gebakken.

Je hoeft je er niet voor te schamen dat je minder geld hebt. Je bent niets minder dan een ander. Je bent goed en leuk zoals je bent. Je krijgt de uitnodiging voor dat feestje omdat jíj zo superleuk bent, niet vanwege je cadeautje. En ik weet zeker dat als je vertelt dat je geen cadeautje kan kopen, dat je evengoed op dat feestje mag komen.

Stel, je vriendinnetje heeft bijna nooit nieuwe kleren aan. Je kunt een ruilmiddag organiseren (thuis met een paar vriendinnen of met je klas) met kleren en spullen die je niet meer past of leuk vindt. Op die manier kan dat vriendinnetje zelf nieuwe kleren uitzoeken. Vriendinnetje blij, jij ook omdat je haar hebt kunnen helpen. En natuurlijk ben je ook nog eens helemaal happy als je zelf iets leuks scoort. En je moeder blij: omdat je kast niet meer uitpuilt 😉.

Ik hoop dat erover gepraat wordt in de klas en thuis.