Ons kinderpanel interviewt de acteurs van ‘De piraten van hiernaast’

‘Toen ik zes jaar oud was, kreeg ik een rol als Dolfje Weerwolfje in een filmpje van het EYE Filmmuseum, omdat een vriend van mijn ouders daar werkte. Ik had enorm veel plezier om daar op de set te zijn en te acteren. Er werd me aangeraden om me bij een castingbureau in te schrijven. Dat heb ik gedaan, maar ik kreeg nooit een rol. Tot iets van twee jaar geleden toen ik een hoofdrol kreeg in Zeven Kleine Criminelen. Toen dat eenmaal op tv werd uitgezonden, kwamen er meer audities en deed ik mee aan series en korte films. Iets meer dan een jaar geleden kreeg ik na drie audities de rol van Michiel in De Piraten Van Hiernaast.’

‘Voordat we begonnen met opnemen voor de film waren er al heel veel repetities. Daar namen we het hele script door, zodat we gewend raakten aan de personages, de tekst en het verhaal. Ook waren er stunt- en zwaardvechtrepetities om ons voor te bereiden op het gevecht met Knokige Krelis (Tygo Gernandt). Ik heb ook de boeken gelezen, maar pas toen we al een tijdje waren begonnen met filmen. Ik vond het heel leuk om te zien dat de boeken heel erg op de film lijken en tegelijkertijd heel anders zijn.’

‘Ik vond het allemaal heel leuk, maar vooral de gevechten, dramatische scènes en ruzies. Omdat je daar lekker veel emotie mag gebruiken en echt veel moeite moet doen om de scène zo goed mogelijk te krijgen. Ik denk dat je dat goed terugziet.’

‘Ik vond het heel leuk om te spelen omdat het heel bijzonder was dat er zo’n groot piratenschip was. Met piraten, een papegaai, een haai, een ‘octopus’ en dat kon ik allemaal ervaren als de doodnormale Michiel. Ik vond het heel leuk om die piratenwereld te ontdekken en te zien hoe Michiel de overgang maakt van normale jongen tot halve piraat.’

‘Ik vond het begin best spannend, omdat dit de allereerste keer was dat ik in een echte speelfilm speelde. En ik had voor het eerst echt de hoofdrol. Toen ik eenmaal op de set stond, was het niet spannend meer maar gewoon heel gezellig en leuk. Er zijn best vaak scènes misgegaan, doordat iemand bijvoorbeeld zijn tekst verkeerd zei. De allerleukste blooper was denk ik toen Billy/Samuel, Hector/Egbert Jan en ik een poppenkastvoorstelling moesten opvoeren voor een verjaardagsfeestje. Daarbij moesten alle kinderen weg zijn gegaan zodra de voorstelling voorbij was, maar dat waren ze vergeten om tegen de kinderen te zeggen! Dus wij moesten de scène doorspelen en doen alsof ze weg waren, terwijl ze nog steeds voor ons zaten.’

‘Alles was zo veilig mogelijk gemaakt, zodat niemand gewond kon raken. Alleen bij het zwaardvechten was het handvat van Knokige Krelis/Tygo een beetje scherp, waardoor hij zichzelf sneed aan zijn handvat. Maar als het goed is, leeft hij nog… ;)’

‘Ik ben gevraagd om in een film te spelen en vond het heel leuk om te doen.’

‘Toen ik voor deze film mocht spelen heb ik het boek gekregen van mijn ouders en dit heb ik meteen gelezen. Voordat we met de opnames begonnen hebben we met echte zwaardvechters geoefend.’

‘Nou je ziet bij alle personages dat er een soort ontwikkeling ontstaat en dat er een betere band ontstaat. Ik vind het zelf leuk om een normaal net meisje te spelen, dat uiteindelijk toch stoerder is dan ze denken.’

‘Ik denk de scène waar we mochten zwaardvechten.’

‘Ja, ik vond het vroeger altijd wel leuk om piraat te spelen met mijn broers zwaarden.’

‘Ja, er was zeker wat fout gegaan. Zoals bijvoorbeeld bij het zwaardvechten, toen er opeens een zwaard door de lucht vloog. En een paar keer ging de tekst niet goed, maar verder ging het heel goed.’

‘Gelukkig niet!’