Anne, het paard en de rivier - Wouter Klootwijk

Inclusiviteit in kinderboeken

Je aangesproken voelen door een kinderboekenheld zit hem niet alleen in de herkenning. Weinig kinderen zullen in hun eentje in een kakelbonte villa wonen met genoeg kracht om een paard op te tillen en een onuitputtelijke kist vol goudstukken. Toch blijkt Pippi Langkous herkenbaar en inspirerend te zijn voor kinderen in zo’n 60 landen…

ROSE stories

Het is belangrijk dat kinderboeken die zich in het gewone dagelijks leven afspelen, de realiteit in al haar verscheidenheid laten zien. En dat is een van de doelstellingen van ROSE stories! ROSE stories heeft als missie de stemmen en gezichten waaraan we ons dagelijks spiegelen nóg diverser te maken: via theater en podcasts, en met workshops en kinderboeken.

Een van hun projecten is het Kinderverhalentraject. Bekende kinderboekenmakers begeleiden startende auteurs en illustratoren bij het schrijven en tekenen van hun eerste verhaal. De makers en/of de verhalen weerspiegelen een samenleving met Nederlanders met een biculturele achtergrond.

Een van de deelnemers aan het Kinderverhalentraject is Mo Anouar. Lees hieronder het interview dat wij met hem hadden.

Diversiteit & inclusiviteit

‘Kinderen hebben behoefte aan zowel spiegels als ramen. Veel gekleurde kinderen zien de wereld alleen via ramen en zij hebben spiegels nodig. Andere kinderen zien alleen spiegels en zij moeten de wereld ook door ramen leren zien.’ Een bekende uitspraak van de Amerikaanse schrijfster Sharron McElmeel

Lees hier het interview met Mo Anouar

Las je als kind graag, en welke boeken?

We hadden acht kinderen thuis, en een klein huis. Als het lekker weer was ging ik buiten voetballen, maar bij regen en in de winter verslond ik het ene boek na het ander. Een goede manier om te ontsnappen aan de drukte om me heen. Het was altijd jammer als een boek ’s avonds uit was. Dan sloegen leegte en verveling toe…

Ik las van alles, Pippi Langkous was trouwens een van mijn lievelingsboeken. Maar in de meeste boeken herkende ik niet veel van mijn eigen leven en dat van mijn vriendjes. Dan gingen kinderen bijvoorbeeld een boomhut bouwen in hun (blijkbaar gigantische) tuin, of de klas ging op schoolreis naar een Waddeneiland. En ze hadden vaak ouders die tijd, geld en zin hadden om van alles met hun kinderen te doen. Dat was niet de realiteit in mijn omgeving.

Wilde je altijd al schrijver worden?

Nee, dat niet. Hoewel ik wel graag met verhalen bezig was en ben. Ik ben een veelzijdige freelancer, ik doe van alles en nog wat. Van projectcoördinatie tot filmproductie, en van modereren tot voor de klas staan. De rode draad bij al die bezigheden is het combineren van mijn maatschappelijke betrokkenheid met creatief bezig zijn. Rose Stories heeft me benaderd om mee te doen. Ik had voldoende verhalen in mijn hoofd. En toen ik eenmaal bezig was, begon het plezier in het schrijven te groeien, en mijn ambitie groeide mee.

Hoe ging het meedoen aan het verhalen project in zijn werk?

Ik had al verschillende verhalen in gedachten, maar door de coronacrisis moest ik denken aan mijn jeugd, met tien personen onder een dak. We hadden een televisie, maar geen spelcomputer, en smartphones bestonden nog niet. Hoe zou dat geweest zijn in quarantaine? Zo ontstond het verhaal van een wijk waarin de kinderen, net zoals ik vroeger, vooral buitenshuis hun tijd door moeten brengen. En over wat er gebeurt als er iets ingrijpend verandert. Niet door een virus, maar omdat ze de plek waar ze altijd samenkomen ineens kwijtraken.. Met mijn begeleider, schrijver Tjibbe Veldkamp (oa de vertaler van Dog Man, red.), heb ik die opzet uitgewerkt, en per hoofdstuk bedacht hoe het verhaal zich moest ontwikkelen.

Als illustrator is Martijn van der Linden uitgekozen. Daar ben ik heel trots op. Hij maakt erg mooie tekeningen, en hij ontwerpt ook het omslag.

En hoe vind je een uitgever?

Rose heeft een pitch georganiseerd waarbij de deelnemers aan het project zichzelf voorstelden en iets over hun verhaal konden vertellen. Bij die presentatie ontmoette ik ook de andere deelnemers voor het eerst, wat heel leuk was. En er waren (spannend) ook uitgevers uitgenodigd… Naar aanleiding van die pitch heeft zich later een uitgever gemeld.

Dus nu ben je druk aan het schrijven?

Nou… ik heb het de laatste weken erg druk gehad met andere dingen. Maar zodra ik een deadline heb, ga ik aan de slag!

Succes, Mo. We kijken uit naar je debuut Rabia’s zinderende zomer. En dank voor dit gesprek!